Identyfikacja owada

To zwinny i szybki insekt, którego łatwo rozpoznać po brązowym (czasem nawet rudym) zabarwieniu odwłoka oraz długich i ruchliwych czułkach. Ciało dorosłego prusaka mierzy do 16 mm. Owad ten, choć posiada widoczne skrzydła, nie potrafi latać. Znakomicie natomiast wspina się dzięki specjalnej budowie odnóży. Jest w stanie także spłaszczyć ciało i wejść w najmniejszą szczelinę.

Prusaki są pokryte mnóstwem drobnoustrojów chorobotwórczych. Zanieczyszczają jedzenie, a tym samym odpowiadają za wywoływanie zatruć pokarmowych, grypy żołądkowej, gruźlicy i wielu innych groźnych chorób. Wywołują także alergie.

Dorosłe karaluchy (karaczany wschodnie) są ciemnobrązowe, niemal czarne i dużo większe od prusaków – mogą mierzyć nawet 30 mm długości. Posiadają długie czułki. Są nieco mniej ruchliwe od prusaków, ale wciąż dość szybkie. Znaleźć je można w ciepłych miejscach o dość wysokiej wilgotności, w piwnicach i kanałach.

Karaluchy, podobnie jak prusaki, noszą na sobie mnóstwo drobnoustrojów chorobotwórczych. Kiedy dostaną się do żywności, zanieczyszczają nimi jedzenie. To nie tylko źródło zakażeń pokarmowych, karaluchy przenoszą także dużo groźniejsze choroby (czerwonka, dur brzuszny) oraz wywołują uciążliwe alergie.

To mały owad (ok. 5mm) o płaskim, okrągłym ciele. Pluskwy są koloru brązowego, lecz po napiciu się krwi ich ciało pęcznieje, wydłuża się i staje bardziej czerwone. Dzięki umijętności spłaszczania są w stanie ukryć w najgłębszych szczelinach. Dlatego szukać ich należy przede wszystkim w zagłebieniach materaca, stelażach, pod cokołami, w szczelinach podłóg, czy ramach obazów obok łózka.

Pluskwy rzadko przenoszą choroby, ich ugryzienia - zwłaszcza dla osób nadwrażliwych - są jednak uciązliwe, bolesne i swędzące. Choć charakterystyczne - układają się zazwyczaj w linię prostą - często bywają nawet przez lekarzy mylone z wysypką czy alergią.

To małe, ciemnobrązowe owady, których szukać należy przede wszystkim u zwierząt. Uwagę zwracają ich nieproporcjonalnie długie odnóża, spłaszczone bocznie ciało oraz ogromna ruchliwość. Pchły są świetnymi skoczkami - potrafią skakać nawet na pół metra. Dzięki temu łatwo przenoszą się na kolejne zwierzęta i zwiększają liczebność populacji.

Pchły roznoszą wiele groźnych chorób. Większość z nich dotyczy zwierząt, ale pchły mogą sie przenieść też na człowieka. U zwierząt wywołują anemię, zapalenie skóry prowadzoące do zakażeń ran, przenoszą tasiemca psiego, dżumę czy dur. Zapchlone zwierzę jest niespokojne i bardzo cierpi.

Popularne zwłaszcza w blokach faraonki są mniejsze od zwyczajnych mrówek - robotnice mają ok. 2 mm długości. Są też bardziej żółte. Przyciagają je ciepłe i suche miejsca, w których znajdują dostatek pokarmu. Nawet mniejsze okruchy są dla nich ogromnymi porcjami, dlatego trzymają się blisko kuchni. Szukać ic należy w szczelinach, pod panelami, tapetami, w szafkach.

Mrówki boleśnie kąsają, przenoszą też choroby (m. in. gruźlicę). Są dość natrętnymi owadami i w poszukiwaniu pożywienia wcisną się w każdą szczelinę. Stwarzają tym samym zagrożenie w szpitalach, gdzie doprowadzają do szerzenia zakażeń. Mrówki mogą też wygryzać dziury w ubraniach.

Rybiki to charakterystyczne i często spotykane insekty. Zwracają uwagę srebrzystym kolorem odwłoka oraz długimi czułkami. Są bardzo ruchliwe. Najczęściej można je zastać w łazience w nocy – prowadzą nocny tryb życia. Dlatego nocna wizyta w WC może zaowocować odkryciem małych robaków, które po zapaleniu światła błyskawicznie umykają przed nami.

Choć nie stanowią dla zdrowia człowieka żadnego zagrożenia, nie mają litości dla przedmiotów ze skóry czy wełny. Mają zdolność trawienia celulozy, przez co mogą jeść papier. To spore zagrożenie dla książek zgromadzonych w biblioteczce. Rybiki lubią także kleje organiczne.

Jeden z najbardziej pospolitych i najlepiej znanych owadów. Jej tułów jest ciemny, dostrzec można na nim podłużne paski. Charakterystyczne są ogromne, czerwonobrązowe oczy. Mucha domowa posiada przeźroczyste skrzydła i owłosione odnóża z haczykami, szybko fruwa i chodzi po powierzchniach. To natrętny owad, którego do mieszkań wabi zapach jedzenia

Mucha szuka miejsc, w których może złożyć jaja. Kał, gnijące mięso, rozkładające się śmieci – to miejsca, w których znajdzie ku temu warunki. Zbiera przy tym mnóstwo bakterii i przenosi choroby: zakażenia pasożytnicze i grzybicze, zatrucia pokarmowe, a nawet gruźlica, tyfus, dur brzuszny.